سوره بقره، آیه 159
إِنَّ الَّذینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُونَ (159)
معنی هدی و تفاوت آن با بینات؟
المیزان: مراد بکلمه (هدى) همان معارف و احکامى است که دین الهى متضمن آن است، معارفى که پیروان دین را بسوى سعادت هدایت میکند و مراد به بینات، آیات و حجتهایى است که دلالتشان بین و واضح است، و ادله و شواهد بر حقى است که همان هدایت است.
بنابراین کلمه (بینات) در کلام خداى عز و جل وصفى است مخصوص آیات نازله
منظور از لاعنون؟
المیزان: هم خدا از رحمت و سعادت دورشان مى کند و هم همه آن افرادى که بخاطر کتمان این علماء، از سعادت محروم ماندهاند، لعنتشان مى کنند.
و در تفسیر عیاشى از امام صادق (ع) روایت کرده که در ذیل جمله: (وَ یَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ) فرموده: بعضى گفته اند: لاعنان عبارتند از جنبندگان زمین، ولى منظور مائیم
مجمع البیان: در معناى آن چند قول است:
1- قتاده و ربیع میگویند «مراد از «لاعنون» ملائکه و مردم است» صحیح هم همین است بدلیل عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ «1» که در این آیه ملائکه و مردم عطف بخداوند گردیده است.
2- مجاهد و عکرمه می گویند: «مراد از آن جنبدگان روى زمین و حشرات است که می گویند: ما بواسطه گناهان فرزندان آدم از باران محروم گردیده ایم».
3- ابن عباس میگوید: «مراد از آن تمام موجودات غیر از جنّ و انس است».
4- ابن مسعود گفته است: «چنانچه دو نفر بیکدیگر لعنت کنند، لعنت بر آن کسى که از آن دو مستحق لعن است برمیگردد و در صورتى که هیچیک مستحق آن نباشند بطائفه یهود که آنچه خداوند نازل کرده بود کتمان نمودند برمی گردد».
